آینه و مس

رمز ها آرامش آدم رو می گیرند.این رو وقتی می فهمم که می خوام تو یه شبکه اینترنتی عضو بشم.کلی فکر میکنم که چه رمزی باشه.با حساب گوگل وارد بشم یا نه.از رمز تکراری هم می ترسم.از افشای اطلاعات و این چیزهایی که هر روزه می شنویم.واقعا دوره ای که آدم این قدر احتیاج به رمز نداشت دوره بهتری بود.کاش ما تو همون دوره ایمیل و چک کردن ایمیل می موندیم و جلوتر نمی رفتیم.

خدا بخواد دارم استارت جدی پایان نامه رو می زنم.تصمیم دارم که اصلا دو ماهه تمومش کنم و از فکرش خلاص بشم.همین جا به خودم قول می دم که دیگه هیچ وقت کاری رو بر حسب شرایط شروع نکنم.نه این که پشیمون بشم از خوندن فوق لیسانس.نهولی حس می کنم تحمل استرس و ناراحتیهاش بیشتر از توان من بود و ارزشش رو نداشتالبته که خیلی چیزها رو فهمیدم و تجربه های خوبی به دست آوردم.ولی به نظرم بر حسب شرایط تصمیم گرفتن کار خوبی نیست.باید به عمق زندگی و اهداف و این که اصلا دنبال چی هستم فکر کنم و تصمیم بگیرمالبته به عقب که بر می گردم می بینم که با به دنیا اومدن پویان من دچار یه حس خلا شدم و خواستم با خوندن فوق اون حس رو ازبین ببرم و فکر می کنم که بردم.خدا رو شکر.

خانه درسکوت

خانه در سکوت است.هادی و پویان رفته اند بیرون و من بعد از کلی کار تازه نشسته ام به نوشتن.وقتی کارها رو میکردم به این فکر می کردم که انگار سرشت زنها با کار خانه گره خوردهمنطورم این است که هر زنی در هر پست و مقام و مرتبه ای و در هر سنی یک سری کارهای ثابت را انجام می دهد.شستن و پختن وو در نهانش انگار واقعا لذت میبرد.
بگذریم.چالش مهدکودک با روند کند ولی خداروشکر مثبت به پیش می رود و انشاالله تا آخر ماه تمام می شود.
وقت مانده تا دفاع سه ماه است و من در حال تلاش کندتلاش کندچه عبارت جالبی!
باشد که موفق شوم.
 

تقریبا یک هفته است که چالش مهد را شروع کردیم.چند روز اول به جستجو گذشت و فکر می کنم از دوم مهر هم ثبت نام کردیم.کارم شده رفتن و نشستن در مهد و صبوری.البته که اشکالی ندارد و من از ته ته قلبم آرزو می کنم که همه بچه های دنیا این پروسه رو پشت سر بگذارند و پویان هم همین طور.دیشب به هادی می گفتم که خیلی دوست دارم یه بچه خوب و صالح و خلف تربیت کنم.هر قدر که پویان بزرگتر می شود بیشتر از قبل به اهمیت این موضوع پی می برم.

هنوز کلید جدی نوشتن پایان نامه رو نزدم و انشاالله فردا توی مهد شروع می کنم.انشاالله که این روند زودتر طی شود.البته که روزی دلم برای این روزها تنگ خواهد شد.هادی عزیزم یک تبلت سرفیس برایم خریده که واقعا تو این روند به من  کمک خواهد کرد.

تمرینات شکرگزاری رو از اول مهر شروع کردم ولی متاسفانه به خاطر شلوغی روزهای مهد بینش وقفه افتاد و حتما از ماه بعد شروع می کنم.

خدا رو شکر همه چیز خوب و عالی است.

صبح رو با نوشتن صفحات صبحگاهی شروع کردم.قولی بود که از دیروز به خودم داده بودم و انشاالله می خوام انجامش بدم تا 20 سال آینده.بعد هم که شروع پروژه خوب ما بود برای حل مشکل جدیدی که با پویان داریم.الحق هادی خیلی خوب کار کرد و ممارست کرد.بعد نوبت به فکر کردن درباره ناهار رسید.دودل بودم که هادی برای آوردن نذری ها میره تهران یا نه که در نهایت نرفت.بیشتر هم به این خاطر که می دونم جدیدا تمرین نه گفتن رو شروع کرده و دیگه این که قرار بود برای حل مشکل جدید این دو روز رو خونه باشیم.ناهار پاستای سریع درست کردم.

بعد به سرم زد که به الهام زنگ بزنم که بیاد با هم حلوای شیر درست کنیم.حدود 6 بود که اومد و در نهایت حلوای خوبی نشد ولی تفریح خوبی شد و کلی خندیدیم.بعد تا انتهای شب خونه بودیم و پویان رو که خوابوندم نشستم به نوشتن تمرین ها و برنامه هایی که قولش رو به هادی داده بودم و فکر می کنم که چیز خوبی شد.

این متن دومین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.

زکات علم، نشر آن است. هر وبلاگ می تواند پایگاهی برای نشر علم و دانش باشد. بهره برداری علمی از وبلاگ ها نقش بسزایی در تولید محتوای مفید فارسی در اینترنت خواهد داشت. انتشار جزوات و متون درسی، یافته های تحقیقی و مقالات علمی از جمله کاربردهای علمی قابل تصور برای ,بلاگ ها است.

همچنین وبلاگ نویسی یکی از موثرترین شیوه های نوین اطلاع رسانی است و در جهان کم نیستند وبلاگ هایی که با رسانه های رسمی خبری رقابت می کنند. در بعد کسب و کار نیز، روز به روز بر تعداد شرکت هایی که اطلاع رسانی محصولات، خدمات و رویدادهای خود را از طریق بلاگ انجام می دهند افزوده می شود.

این متن اولین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.

مرد خردمند هنر پیشه را، عمر دو بایست در این روزگار، تا به یکی تجربه اندوختن، با دگری تجربه بردن به کار!

اگر همه ما تجربیات مفید خود را در اختیار دیگران قرار دهیم همه خواهند توانست با انتخاب ها و تصمیم های درست تر، استفاده بهتری از وقت و عمر خود داشته باشند.

همچنین گاهی هدف از نوشتن ترویج نظرات و دیدگاه های شخصی نویسنده یا ابراز احساسات و عواطف اوست. برخی هم انتشار نظرات خود را فرصتی برای نقد و ارزیابی آن می دانند. البته بدیهی است کسانی که دیدگاه های خود را در قالب هنر بیان می کنند، تاثیر بیشتری بر محیط پیرامون خود می گذارند.

اصلا باید پیش رفتبدون ترسبدون واهمهزندگی قشنگیش به همین است که بروی جلو در حالی که نمیدانی چه خبر استفکر نکنی به عاقبت کارنه این که اصلابلکه تا جایی که می شود تلاشت را بکنیتا جایی که به سلامت روانت لطمه نزنیبعد بایستی کنار و تماشا کنی

البته که آرزو داری زیادولی از کجا معلوم این مشکلی که الان داری درباره اش فکر می کنی چند ماه بعد هنوز ادامه دار باشد و یا حتی بر عکسادامه دار باشد ولی بعد ها تبدیل به یک موهبت برای تو شود.پس بهتر است که بپذیری چیزی که هست رابا همه وجود بپذیری و به آن عشق بورزیبا همه وجود.

فقط از یک چیز کاما مطمئنمآن هم این که خدایم در هیچ حالی مرا رها نکرده استبلکه همیشه به من عزت داده و سربلندم کردههمیشه یک قدم جلوتر را برای من روشن کردهاتفاقهایی افتاده که همان لحظه فهمیده ام که کار خودش است وتوی دلم خندیده ام به بخت بلند خودم و این که چقدر هوایم را دارد.